ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ & ΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ: ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΗ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.
Η ζωή στη Γη ήρθε από το Διάστημα; Είναι αστείο στις μέρες μας κάποιοι να μην πιστεύουν αυτή τη θεωρία όταν πλέον μπορούμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια μέσα στο Σύμπαν. Πλανήτες παντού, Άστρα και Ηλιοκεντρικά συστήματα παντού, φυσικοί Δορυφόροι παντού, κομήτες και μετεωρίτες παντού, εξωγαίες με υγρό στοιχείο και συνθήκες φιλόξενες για ζωή παντού, οξυγόνο – υδρογόνο – άζωτο παντού, γαλαξίες παντού, και ακόμα κάποιοι να πιστεύουν ότι ενώ όλα μοιράστηκαν και επαναλαμβάνονται παντού(!) η ζωή να παραμένει μετά από δισεκατομμύρια χρόνια στριμωγμένη αποκλειστικά στον μικρό μας πλανήτη… είναι, όπως είπα, πραγματικά αστείο! Βέβαια, η επιστημονική κοινότητα έχει λίγο διαφορετική άποψη, αφού πιστεύει ότι η επικρατέστερη θεωρία είναι τα υλικά της ζωής να υπάρχουν σε κάθε πλανήτη από την δημιουργία του και απλά να περιμένουν τις ιδανικές συνθήκες και την θεωρία της «Τυχαίας Πιθανότητας» για να τη δημιουργήσουν (Αβιογένεση). Κάτι που φαντάζει εξαιρετικά απίθανο αφού οι πιθανότητες δημιουργίας ενός και μόνου ζωντανού μορίου από μη καθοδηγούμενες χημικές αντιδράσεις στη σωστή ακολουθία αμινοξέων είναι 1 προς 1060 σε 400 εκατομμύρια έτη καταλληλότητας. Κάτι απίθανο να συμβεί σε κάθε ιδανικό πλανήτη, όμως αρκετά πιθανό να έχει ξεκινήσει σε ένα ιδανικό πλανήτη στα 14 δισεκατομμύρια χρόνια που υπάρχει το Σύμπαν, να πολλαπλασιάστηκε (Βιογένεση), να ταξίδεψε, και να αναπτύχθηκε σε κάθε πλανήτη που μπορούσε να φιλοξενηθεί (Πανσπερμία).
Πέραν από τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές προκαταλήψεις, η θεωρία της Πανσπερμίας επιχειρεί να ερμηνεύσει την προέλευση της ζωής στη Γη (χωρίς να επιχειρεί προφανώς να ερμηνεύσει την αρχή της ζωής στο Σύμπαν), βασιζόμενη στην υπόθεση ότι η ζωή υπάρχει παντού στο Διάστημα και μεταφέρεται με διάφορους μηχανισμούς.
Η θεωρία της Πανσπερμίας δεν είναι σύγχρονη θεωρία. Από τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων φιλόσοφων διαπιστώνουμε ότι τους απασχολούσε ιδιαίτερα η προέλευση και η μοίρα του ανθρώπου και του κόσμου που τον περιέβαλε. Ο πρώτος που τη διατύπωσε ήταν ο φιλόσοφος Αναξαγόρας που έζησε από το 500 έως το 428 π.Χ., αλλά οι προτάσεις του δεν θεωρήθηκαν για πάντα σωστές. Από τον 4ο αιώνα π.Χ., σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, σωστή θεωρήθηκε η θεωρία της Ετερογένεσης (πρόγονος θεώρηση της Αβιογένεσης), δηλαδή μιας άμεσα παρατηρήσιμης αλήθειας ότι οι αφίδες γεννιόνταν από την δρόσο που έπεφτε στα φυτά, οι μύγες από σάπια ύλη, τα ποντίκια από βρώμικα άχυρα, οι κροκόδειλοι από σάπιους κορμούς στους πυθμένες λιμνών, οι μέλισσες απ' τα λουλούδια, κτλ.
Το 1743, πρώτος ο Γάλλος φυσιοδίφης Benoit de Maillet απέρριψε την μέχρι τότε επικρατούσα θεωρία της Αβιογένεσης, ισχυριζόμενος ότι η Ζωή μεταφέρθηκε στη Γη από το Διάστημα και αναπτύχθηκε στη θάλασσα αρχικά. Οι θερμοδυναμικοί φυσικοί Lord Kelvin (William Thomson) (1824-1907) και Hermann von Helmholtz (1821-1894) υπήρξαν οι κύριοι υπέρμαχοι της θεωρίας του Maillet. Τον 19ο αιώνα, επίσης, ο Δαρβίνος πρότεινε την θεωρία, ότι η ζωή δημιουργήθηκε άπαξ πριν από εκατομμύρια χρόνια αλλού και εξελίχθηκε από την απλή στην σημερινή της πολυσύνθετη μορφή, στις ιδανικές συνθήκες του πλανήτη μας. Το 1903, ο Σουηδός χημικός δρ. Σβάντα Αρίνιους ήταν αυτός που εμπνεύστηκε τον όρο «Πανσπερμία» που χρησιμοποιείται ως σήμερα. Η δική του παραλαγή υποστηρίζει, ότι η ζωή δημιουργήθηκε στο Διάστημα ή σε άλλον πλανήτη και οι σπόροι της ζωής διασκορπίστηκαν σε καινούριους πλανήτες. Θερμός του υποστηρικτής, υπήρξε ο Σουηδός χημικός Σ. Αρένιους (Βραβείο Νόμπελ Χημείας).
Η θεωρία της Πανσπερμίας «κέρδισε έδαφος» τον Σεπτέμβριο του 1969, όταν οι κάτοικοι στο Μέρτσινσον τής Νότιας Αυστραλίας συγκλονίστηκαν από έναν κρότο! Αυτός, προερχόταν από την συντριβή ενός μετεωρίτη 90 κιλών που έπεσε στο χωριό τους, γεμίζοντάς το πέτρες. Αυτές οι μικρές πέτρες τού διαστημικού βράχου έγιναν έκτοτε αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης. Ο δρ. Ντέιβιντ Ντίμερ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σάντα Κρούζ, κατάφερε να αποσπάσει ένα δείγμα. Η οσμή του δείγματος έδωσε στον καθηγητή την ιδέα, ότι το υγρό, που απέσπασε, περιείχε οργανικά χημικά. Όταν έβαλε το εκχύλισμα κάτω από το μικροσκόπιο, είδε μικρές λαμπερές κυψελίδες στο ίδιο μέγεθος με ένα βακτηριακό κύτταρο. «Κάποια συστατικά δημιούργησαν μεμβρανώδεις δομές, πανέμορφους θαλάμους, όπως εκείνους των κυττάρων. Πιστεύουμε, ότι αυτός ήταν ο τρόπος, που οι πρώτες κυτταρικές μορφές σχηματίστηκαν στη Γη από αυτά τα μόρια», δήλωσε αμέσως μετά τον εντοπισμό τους. Η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση αρκετών επιστημόνων ότι οι μετεωρίτες και οι κομήτες ήταν αυτοί που έφεραν στην αρχέγονη Γη τα πρώτα ζωτικά χημικά συστατικά, στα οποία βασίστηκε η ανάπτυξη των πρώτων μορφών ζωής. Ο δρ. Τσάντρα Γουικραμσίνγκα, καθηγητής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο τού Κάρντιφ, πιστεύει, ότι όχι μόνον οι κομήτες και οι μετεωρίτες έπαιξαν ρόλο στην εξάπλωση της ζωής, αλλά, ότι η ίδια η ζωή ξεκίνησε πάνω σε μία διαστημική πέτρα με υγρό στοιχείο.
Το 2011, ο Δρ Richard Hoover, ένας αστροβιολόγος της NASA, μετά από δέκα χρόνια μελέτης μικροσκοπικών βακτηρίων πάνω σε σπάνιους μετεωρίτες (τους C.Ι.1 ανθρακούχους χονδρίτες, από τους οποίους μόνον εννέα είναι γνωστό ότι υπάρχουν στη Γη), βρήκε πολλά διαφορετικά απολιθώματα βακτηρίων, ορισμένα από τα οποία είναι παρόμοια με εκείνα της Γης και άλλα που είναι εντελώς εξωγήινα. Ο Hoover θεωρεί ότι η ζωή είναι πιο διαδεδομένη στο Σύμπαν απ΄ όσο νομίζαμε αρχικά και ότι η εξάπλωση των οργανισμών στη Γη οφείλεται στους μετεωρίτες. Σε έναν τέτοιο μετεωρίτη βρήκε ένα βιολογικό υπόλειμμα που δεν περιείχε Άζωτο (στοιχείο που περιέχουν όλοι οι γνωστοί ζωντανοί οργανισμοί), οπότε το βιολογικό υπόλειμμα ήταν εξωγήινο. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο τεύχος του Journal of Cosmology τον Μάρτιο του 2011.
Ένα χρόνο πριν, το 2010, επιστήμονες του πανεπιστημίου του Σέφιλντ της Αγγλίας είχαν στείλει στη στρατόσφαιρα της Γης, ένα ερευνητικό αερόστατο κατά τη διάρκεια μίας βροχής μετεωριτών, σε ύψος δηλαδή 22-27 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης. Το αερόστατο ήταν εξοπλισμένο με ειδικά μικροσκόπια που κατέγραφαν εικόνες. Όταν προσγειώθηκε, οι μικρο-κάμερες είχαν καταγράψει ασυνήθιστες οντότητες στην στρατόσφαιρα, οι οποίες ήταν πολύ μεγάλες για να έχουν ταξιδέψει εκεί από το έδαφος. Αυτό, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες είναι σοβαρή απόδειξη ότι αυτές οι οντότητες πρόκειται για μικρόβια που πιθανότατα προέρχονται από το Διάστημα. Η μοναδική περίπτωση που υπάρχει ώστε αυτά τα σωματίδια να προέρχονται από τη Γη είναι μία πολύ έντονη έκρηξη ενός ηφαιστείου, όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη στα 3 χρόνια της έρευνάς τους. Τώρα, το πώς οι πρόγονοι αυτών των «εισερχόμενων» εξωγήινων σωματιδίων και μικροοργανισμών εξελίχθηκαν (εκατομμύρια χρόνια μετά) στην πολυκύτταρη νοήμονα μορφή τους και έγιναν οι σημερινοί άνθρωποι της Διαστημικής Εποχής, είναι τα δύο επόμενα (πραγματικά) αναπάντητα επιστημονικά ερωτήματα...
Η θεωρία της κατευθυνόμενης Πανσπερμίας είναι παρακλάδι της θεωρίας της Πανσπερμίας. Αυτή, διατύπωσαν για πρώτη φορά, οι καθηγητές Francis Crick (Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής το 1962, για την ανακάλυψη του DNA) και ο L. Orgel. Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, λοιπόν, η ζωή που γνωρίζουμε σήμερα δεν εμφανίστηκε αυτοδύναμα στον πλανήτη μας, αλλά ήρθε από ένα ουράνιο σώμα έξω από το πλανητικό μας σύστημα με φορείς μικροοργανισμούς, τους οποίους μετέφεραν εδώ πολύ εξελιγμένα νοήμονα όντα. Τα όντα αυτά, σύμφωνα με τους δυο καθηγητές, μεταφέρθηκαν με διαστημικά σκάφη που ράντισαν κυριολεκτικά τον πλανήτη μας με μικροοργανισμούς. Αναφέρουν επίσης ότι μετά από μακροχρόνιες έρευνες, ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ της χημικής σύνθεσης του Γήινου περιβάλλοντος και εκείνης των έμβιων οργανισμών. Ως παράδειγμα αναφέρουν ότι σπουδαίο ρόλο στις γήινες ενζυμικές και χημικές διεργασίες δεν παίζουν τα στοιχεία χρώμιο και νικέλιο, που αφθονούν στη Γη, αλλά το σπάνιο στοιχείο μολυβδένιο και υποθέτουν, ότι η ζωή έφτασε στη Γη από ένα άλλο ουράνιο σώμα που διαθέτει άφθονο μολυβδένιο.
Οι θεωρίες των δύο καθηγητών ομοιάζουν με πολλές παραδόσεις αρχαίων λαών που μιλούσαν για ουράνια φλεγόμενα άρματα από τα άστρα που έφεραν τη ζωή στη Γη. Μάλιστα, πολλοί αρχαίοι είχαν προχωρήσει την θεωρία της κατευθυνόμενης Πανσπερμίας ακόμα ένα βήμα, αφού ανέφεραν ότι οι πρωτάνθρωποι δεν ήταν μέρος της εξελικτικής διαδικασίας του πλανήτη μας αλλά «φτιάχτηκαν» ως υπηρέτες σε μεταγενέστερη επίσκεψη ουράνιων Θεϊκών όντων (από τους Ανουνάκι, τους Ολύμπιους θεούς, κτλ.), και αργότερα τους χαρίστηκαν οι νόμοι και τα όργανα, για να οικοδομήσουν τον πολιτισμό τους. Οι αρχαίες Ελληνικές δοξασίες ομιλούν για τον Τιτάνα Προμηθέα, που έδωσε στους ανθρώπους την «Φωτιά» από τους ουρανούς και έγινε ως εκ τούτου ο θεμελιωτής του ανθρωπίνου πολιτισμού. Στον «Φίληβο» δίδεται και μια δεύτερη εξήγηση, όταν μας λέει ο Σωκράτης ότι οι ίδιοι οι Θεοί έδωσαν δώρο στους ανθρώπους την γνώση της αλήθειας, μαζί με το φωτεινό πυρ. Σημαντική αναφορά, γίνεται και στα κείμενα του Πλάτωνα που αναφέρουν τον Σωκράτη να διηγείται στον νεαρό Φαίδρο ότι κοντά στην Ναυκρατίδα της Αιγύπτου ο αρχαίος θεός Θευθ ήταν αυτός που έδωσε τα γράμματα στους θνητούς για μνήμη, σοφία και υπενθύμιση. (Έρευνα: Harris Koutsiaftis)
Η θεωρία της Πανσπερμίας.
Πέραν από τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές προκαταλήψεις, η θεωρία της Πανσπερμίας επιχειρεί να ερμηνεύσει την προέλευση της ζωής στη Γη (χωρίς να επιχειρεί προφανώς να ερμηνεύσει την αρχή της ζωής στο Σύμπαν), βασιζόμενη στην υπόθεση ότι η ζωή υπάρχει παντού στο Διάστημα και μεταφέρεται με διάφορους μηχανισμούς.
Η θεωρία της Πανσπερμίας δεν είναι σύγχρονη θεωρία. Από τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων φιλόσοφων διαπιστώνουμε ότι τους απασχολούσε ιδιαίτερα η προέλευση και η μοίρα του ανθρώπου και του κόσμου που τον περιέβαλε. Ο πρώτος που τη διατύπωσε ήταν ο φιλόσοφος Αναξαγόρας που έζησε από το 500 έως το 428 π.Χ., αλλά οι προτάσεις του δεν θεωρήθηκαν για πάντα σωστές. Από τον 4ο αιώνα π.Χ., σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, σωστή θεωρήθηκε η θεωρία της Ετερογένεσης (πρόγονος θεώρηση της Αβιογένεσης), δηλαδή μιας άμεσα παρατηρήσιμης αλήθειας ότι οι αφίδες γεννιόνταν από την δρόσο που έπεφτε στα φυτά, οι μύγες από σάπια ύλη, τα ποντίκια από βρώμικα άχυρα, οι κροκόδειλοι από σάπιους κορμούς στους πυθμένες λιμνών, οι μέλισσες απ' τα λουλούδια, κτλ.
Το 1743, πρώτος ο Γάλλος φυσιοδίφης Benoit de Maillet απέρριψε την μέχρι τότε επικρατούσα θεωρία της Αβιογένεσης, ισχυριζόμενος ότι η Ζωή μεταφέρθηκε στη Γη από το Διάστημα και αναπτύχθηκε στη θάλασσα αρχικά. Οι θερμοδυναμικοί φυσικοί Lord Kelvin (William Thomson) (1824-1907) και Hermann von Helmholtz (1821-1894) υπήρξαν οι κύριοι υπέρμαχοι της θεωρίας του Maillet. Τον 19ο αιώνα, επίσης, ο Δαρβίνος πρότεινε την θεωρία, ότι η ζωή δημιουργήθηκε άπαξ πριν από εκατομμύρια χρόνια αλλού και εξελίχθηκε από την απλή στην σημερινή της πολυσύνθετη μορφή, στις ιδανικές συνθήκες του πλανήτη μας. Το 1903, ο Σουηδός χημικός δρ. Σβάντα Αρίνιους ήταν αυτός που εμπνεύστηκε τον όρο «Πανσπερμία» που χρησιμοποιείται ως σήμερα. Η δική του παραλαγή υποστηρίζει, ότι η ζωή δημιουργήθηκε στο Διάστημα ή σε άλλον πλανήτη και οι σπόροι της ζωής διασκορπίστηκαν σε καινούριους πλανήτες. Θερμός του υποστηρικτής, υπήρξε ο Σουηδός χημικός Σ. Αρένιους (Βραβείο Νόμπελ Χημείας).
Η θεωρία της Πανσπερμίας «κέρδισε έδαφος» τον Σεπτέμβριο του 1969, όταν οι κάτοικοι στο Μέρτσινσον τής Νότιας Αυστραλίας συγκλονίστηκαν από έναν κρότο! Αυτός, προερχόταν από την συντριβή ενός μετεωρίτη 90 κιλών που έπεσε στο χωριό τους, γεμίζοντάς το πέτρες. Αυτές οι μικρές πέτρες τού διαστημικού βράχου έγιναν έκτοτε αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης. Ο δρ. Ντέιβιντ Ντίμερ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σάντα Κρούζ, κατάφερε να αποσπάσει ένα δείγμα. Η οσμή του δείγματος έδωσε στον καθηγητή την ιδέα, ότι το υγρό, που απέσπασε, περιείχε οργανικά χημικά. Όταν έβαλε το εκχύλισμα κάτω από το μικροσκόπιο, είδε μικρές λαμπερές κυψελίδες στο ίδιο μέγεθος με ένα βακτηριακό κύτταρο. «Κάποια συστατικά δημιούργησαν μεμβρανώδεις δομές, πανέμορφους θαλάμους, όπως εκείνους των κυττάρων. Πιστεύουμε, ότι αυτός ήταν ο τρόπος, που οι πρώτες κυτταρικές μορφές σχηματίστηκαν στη Γη από αυτά τα μόρια», δήλωσε αμέσως μετά τον εντοπισμό τους. Η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση αρκετών επιστημόνων ότι οι μετεωρίτες και οι κομήτες ήταν αυτοί που έφεραν στην αρχέγονη Γη τα πρώτα ζωτικά χημικά συστατικά, στα οποία βασίστηκε η ανάπτυξη των πρώτων μορφών ζωής. Ο δρ. Τσάντρα Γουικραμσίνγκα, καθηγητής Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο τού Κάρντιφ, πιστεύει, ότι όχι μόνον οι κομήτες και οι μετεωρίτες έπαιξαν ρόλο στην εξάπλωση της ζωής, αλλά, ότι η ίδια η ζωή ξεκίνησε πάνω σε μία διαστημική πέτρα με υγρό στοιχείο.
Το 2011, ο Δρ Richard Hoover, ένας αστροβιολόγος της NASA, μετά από δέκα χρόνια μελέτης μικροσκοπικών βακτηρίων πάνω σε σπάνιους μετεωρίτες (τους C.Ι.1 ανθρακούχους χονδρίτες, από τους οποίους μόνον εννέα είναι γνωστό ότι υπάρχουν στη Γη), βρήκε πολλά διαφορετικά απολιθώματα βακτηρίων, ορισμένα από τα οποία είναι παρόμοια με εκείνα της Γης και άλλα που είναι εντελώς εξωγήινα. Ο Hoover θεωρεί ότι η ζωή είναι πιο διαδεδομένη στο Σύμπαν απ΄ όσο νομίζαμε αρχικά και ότι η εξάπλωση των οργανισμών στη Γη οφείλεται στους μετεωρίτες. Σε έναν τέτοιο μετεωρίτη βρήκε ένα βιολογικό υπόλειμμα που δεν περιείχε Άζωτο (στοιχείο που περιέχουν όλοι οι γνωστοί ζωντανοί οργανισμοί), οπότε το βιολογικό υπόλειμμα ήταν εξωγήινο. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο τεύχος του Journal of Cosmology τον Μάρτιο του 2011.
Ένα χρόνο πριν, το 2010, επιστήμονες του πανεπιστημίου του Σέφιλντ της Αγγλίας είχαν στείλει στη στρατόσφαιρα της Γης, ένα ερευνητικό αερόστατο κατά τη διάρκεια μίας βροχής μετεωριτών, σε ύψος δηλαδή 22-27 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης. Το αερόστατο ήταν εξοπλισμένο με ειδικά μικροσκόπια που κατέγραφαν εικόνες. Όταν προσγειώθηκε, οι μικρο-κάμερες είχαν καταγράψει ασυνήθιστες οντότητες στην στρατόσφαιρα, οι οποίες ήταν πολύ μεγάλες για να έχουν ταξιδέψει εκεί από το έδαφος. Αυτό, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες είναι σοβαρή απόδειξη ότι αυτές οι οντότητες πρόκειται για μικρόβια που πιθανότατα προέρχονται από το Διάστημα. Η μοναδική περίπτωση που υπάρχει ώστε αυτά τα σωματίδια να προέρχονται από τη Γη είναι μία πολύ έντονη έκρηξη ενός ηφαιστείου, όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη στα 3 χρόνια της έρευνάς τους. Τώρα, το πώς οι πρόγονοι αυτών των «εισερχόμενων» εξωγήινων σωματιδίων και μικροοργανισμών εξελίχθηκαν (εκατομμύρια χρόνια μετά) στην πολυκύτταρη νοήμονα μορφή τους και έγιναν οι σημερινοί άνθρωποι της Διαστημικής Εποχής, είναι τα δύο επόμενα (πραγματικά) αναπάντητα επιστημονικά ερωτήματα...
Η θεωρία της κατευθυνόμενης Πανσπερμίας.
Η θεωρία της κατευθυνόμενης Πανσπερμίας είναι παρακλάδι της θεωρίας της Πανσπερμίας. Αυτή, διατύπωσαν για πρώτη φορά, οι καθηγητές Francis Crick (Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής το 1962, για την ανακάλυψη του DNA) και ο L. Orgel. Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, λοιπόν, η ζωή που γνωρίζουμε σήμερα δεν εμφανίστηκε αυτοδύναμα στον πλανήτη μας, αλλά ήρθε από ένα ουράνιο σώμα έξω από το πλανητικό μας σύστημα με φορείς μικροοργανισμούς, τους οποίους μετέφεραν εδώ πολύ εξελιγμένα νοήμονα όντα. Τα όντα αυτά, σύμφωνα με τους δυο καθηγητές, μεταφέρθηκαν με διαστημικά σκάφη που ράντισαν κυριολεκτικά τον πλανήτη μας με μικροοργανισμούς. Αναφέρουν επίσης ότι μετά από μακροχρόνιες έρευνες, ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ της χημικής σύνθεσης του Γήινου περιβάλλοντος και εκείνης των έμβιων οργανισμών. Ως παράδειγμα αναφέρουν ότι σπουδαίο ρόλο στις γήινες ενζυμικές και χημικές διεργασίες δεν παίζουν τα στοιχεία χρώμιο και νικέλιο, που αφθονούν στη Γη, αλλά το σπάνιο στοιχείο μολυβδένιο και υποθέτουν, ότι η ζωή έφτασε στη Γη από ένα άλλο ουράνιο σώμα που διαθέτει άφθονο μολυβδένιο.
Οι θεωρίες των δύο καθηγητών ομοιάζουν με πολλές παραδόσεις αρχαίων λαών που μιλούσαν για ουράνια φλεγόμενα άρματα από τα άστρα που έφεραν τη ζωή στη Γη. Μάλιστα, πολλοί αρχαίοι είχαν προχωρήσει την θεωρία της κατευθυνόμενης Πανσπερμίας ακόμα ένα βήμα, αφού ανέφεραν ότι οι πρωτάνθρωποι δεν ήταν μέρος της εξελικτικής διαδικασίας του πλανήτη μας αλλά «φτιάχτηκαν» ως υπηρέτες σε μεταγενέστερη επίσκεψη ουράνιων Θεϊκών όντων (από τους Ανουνάκι, τους Ολύμπιους θεούς, κτλ.), και αργότερα τους χαρίστηκαν οι νόμοι και τα όργανα, για να οικοδομήσουν τον πολιτισμό τους. Οι αρχαίες Ελληνικές δοξασίες ομιλούν για τον Τιτάνα Προμηθέα, που έδωσε στους ανθρώπους την «Φωτιά» από τους ουρανούς και έγινε ως εκ τούτου ο θεμελιωτής του ανθρωπίνου πολιτισμού. Στον «Φίληβο» δίδεται και μια δεύτερη εξήγηση, όταν μας λέει ο Σωκράτης ότι οι ίδιοι οι Θεοί έδωσαν δώρο στους ανθρώπους την γνώση της αλήθειας, μαζί με το φωτεινό πυρ. Σημαντική αναφορά, γίνεται και στα κείμενα του Πλάτωνα που αναφέρουν τον Σωκράτη να διηγείται στον νεαρό Φαίδρο ότι κοντά στην Ναυκρατίδα της Αιγύπτου ο αρχαίος θεός Θευθ ήταν αυτός που έδωσε τα γράμματα στους θνητούς για μνήμη, σοφία και υπενθύμιση. (Έρευνα: Harris Koutsiaftis)