🛸🇬🇷 ​ 🆄🅵🅾 ​ 🅶🆁🅴🅴🅲🅴 ® ​

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1989, γύρω στις 21:00, ο πρόεδρος της κοινότητας του χωριού Σελλιά Ρεθύμνου, κ.Κουρμούλης, ειδοποίησε τους κατοίκους του χωριού, για να δουν ένα ιπτάμενο φωτεινό αντικείμενο να πετάει αργά πάνω από το χωριό, να κάνει απότομους ελιγμούς, να αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα και να απομακρύνεται. Είχε στρογγυλό σχήμα. Την ώρα που το ΑΤΙΑ πετούσε πάνω από την περιοχή, οι τηλεφωνικές συσκευές έδιναν αλλοιωμένο ήχο, παρόμοιο μ' αυτόν των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και οι τηλεοράσεις σταμάτησαν να λειτουργούν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Μόλις το ΑΤΙΑ απομακρύνθηκε όλα αποκαταστάθηκαν. Ο μηχανολόγος Εμμ. Περτσελάκης που κατευθυνόταν με το αυτοκίνητό του προς την κοινότητα της Αγίας Βαρβάρας ήταν πολύ παραστατικός: «...το είδα και νόμιζα ότι θα εξαφανιζόταν. Προχωρούσε πολύ αργά σαν να με ακολουθούσε. Φθάσαμε ταυτόχρονα στην Αγία Βαρβάρα. Αυτό συνέχισε προς τον Βορρά και εξαφανίστηκε». (Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, 13/12/89.)

Στις 29 Ιουλίου του 1989, στην Χρυσόπετρα του Κιλκίς, ένα 11χρονο κοριτσάκι, φιλοξενούμενο από τους παππούδες του το καλοκαίρι, ένα πρωινό ξύπνησε από έναν εκκωφαντικό θόρυβο γύρω στις 8 η ώρα το πρωί και βγήκε στην αυλή του σπιτιού. Τον εκκωφαντικό αυτό θόρυβο τον ακολουθούσε ο ερχομός ενός αντικειμένου κυλινδρικού, που θύμιζε μία κάψουλα σαν αβγό μέσα σε ένα σύννεφο, αρκετά διαφανές για να φαίνεται μέσα σε αυτό ένα ον με ανθρώπινη μορφή, ψηλό γύρω στα 3-3,5 μετρά, που έμοιαζε να έχει «διαλυμένα πόδια». Το όν βγήκε από την κάψουλα και πάτησε στο έδαφος και σε λίγα δευτερόλεπτα απογειώθηκε παρά πολύ γρήγορα, αφού έδειξε να φοβάται από την παρουσία της μικρής... που άρχισε να ουρλιάζει. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ήρθε ο πατέρας της μικρής και ειδοποίησε την αστυνομία. Από εκείνη την στιγμή άρχισε μια πρωτοφανής κινητοποίηση της Αστυνομίας και του στρατού. Παράλληλα το νέο διαδόθηκε και οι κάτοικοι της Χρυσόπετρας και της γύρω περιοχής έτρεξαν να δουν με τα μάτια τους το τεράστιο

Στις 14 Ιανουαρίου του 1989, στον ουρανό του Γαλαξιδίου εθεάθη ένα περίεργο φωτεινό αντικείμενο. Η αυτόπτης μάρτυρας Ελένη Αγρικέλη αφηγείται : «Κατά τις 11:00 το βράδυ, εγώ και η παρέα μου φύγαμε από το Γαλαξίδι. Στο δρόμο που συνδέει το Γαλαξίδι με την Ιτέα, κατά τις 11:30 ο Λευτέρης που οδηγούσε ρώτησε ξαφνιασμένος, «τι είναι αυτό το φωτεινό σημείο στον ουρανό;». Σημειωτέον ότι εκείνο το βράδυ είχε απόλυτο σκοτάδι. Κοιτάξαμε όλοι προς τη κατεύθυνση που έδειχνε ο Λευτέρης και αντικρίσαμε ένα αντικείμενο που είχε κόκκινο χρώμα. Το σχήμα του ήταν σαν δύο πιάτα ανάποδα τα οποία ήταν ενωμένα. Πίσω του υπήρχε μία ουρά κοκκινοκίτρινη σε σχήμα σταγόνας, σαν να έφευγε καυσαέριο από το αντικείμενο. Όπως υπολόγισα, πετούσε χαμηλά – πάνω από τα βουνά – και η ταχύτητά του ήταν μεγαλύτερη από αυτή των αεροπλάνων. Αρχικά νόμισα ότι μπορεί να ήταν κάποιο αστέρι που έπεφτε, επειδή είχε μία «κλίση πτώσεως», αλλά όταν έφτασε πάνω από την Ιτέα έγινε οριζόντιο και τότε όλοι συμφωνήσαμε ότι πρέπει να ήτα