🛸🇬🇷 ​ 🆄🅵🅾 ​ 🅶🆁🅴🅴🅲🅴 ® ​

Ριζοσπαστική στην αρχαία ελληνική σκέψη ήταν η εισαγωγή της έννοιας των αναρίθμητων κόσμων. Οι ''ατομικοί'' είναι οι πρώτοι στοχαστές, στους οποίους με απόλυτη βεβαιότητα αποδίδουμε την ιδέα των άπειρων κόσμων, που γεννιούνται και πεθαίνουν σε όλην την έκταση του κενού. Ο Ἀναξίμανδρος (611-547 π.Χ.), ο Λεύκιππος (5ος αιώνας π.Χ.), ο Αναξαγόρας (~500-428 π.Χ), ο Δημόκριτος (~460-370 π.Χ.), ο Ιππόλυτος (170-235 μ.Χ.), ο Διογένης Λαέρτιος (~180-240 μ.Χ.), ο Σιμπλίκιος (~490-560 μ.Χ.), πίστευαν ότι αφού υπάρχουν αναρίθμητα άτομα και ένα άπειρο κενό, δεν υπάρχει λόγος γιατί να σχηματίστηκε μόνον ένας τέτοιος κόσμος. Όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος, ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος υποστήριζαν πως οι συγκρούσεις των ατόμων δημιουργούν νέα σώματα αλλά και νέους "κόσμους" και μάλιστα ορισμένους κατοικημένους. Πίστευαν ότι υπάρχουν άπειροι Κόσμοι που δημιουργούνται από άπειρα σε πλήθος άτομα, με τυχαία μορφή. «Τα άτομα αυτά συνδυάζονται και διαμορφώνουν όλα τα σώμα