ΨΑΧΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΥΡΑΝΟ! (Αστροπαρατήρηση της ομάδας UFOtruth-gr)
Η έρευνα για τους άγνωστους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ (τεύχος 157), μου «άνοιξε την όρεξη» για αστροπαρατήρηση. Ειδικά, όταν συλλέγοντας τα στοιχεία της έρευνας διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι Κύριοι πλανήτες, αλλά και ''πιθανόν'' ο πλανητικός νάνος Δήμητρα (Ceres), είναι ορατοί μέσα από ένα καλό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο. Κάτι τέτοιο μπορεί να μην το διέθετα, όμως ήξερα κάποιον που όχι μόνο το είχε, αλλά μπορούσα σε αυτό να προσαρμόσω και τη φωτογραφική μου μηχανή. Για να μπορέσει όμως κάτι τέτοιο να γίνει, έπρεπε να ταξιδέψω στα ορεινά της λίμνης Πλαστήρα! Όμως πριν ξεκινήσω, έπρεπε να εμπλουτίσω περισσότερο τις γνώσεις μου, ώστε να μπορώ να καταλαβαίνω που «πατώ» και που «βρίσκομαι». Έτσι κατέβασα έναν αστρικό χάρτη του Νοεμβρίου, μιας και οι θέσεις των άστρων αλλάζουν από μέρα σε μέρα.
Μέσα από αυτόν τον αστρικό χάρτη κατάλαβα πάρα πολλά που δεν είχα καν φανταστεί. Οι ορατοί πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος ήταν σχεδιασμένοι σε μία νοητή ευθεία μιας και η τροχιά τους βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με της Γης. Αυτοί που δεν θα έβλεπα (αρχές Νοεμβρίου) λόγω των ακραίων θέσεων τους τις μέρες της παρατήρησης στη νοητή τροχιακή ευθεία (δηλαδή αυτοί που θα έπεφταν στο σούρουπου και στην αυγή) θα ήταν ο Ερμής (Mercury), ο Κρόνος (Saturn) και η Αφροδίτη (Venus). Αυτοί που θα έβλεπα αφού σκοτείνιαζε ο ουρανός θα ήταν ο Άρης (, ο Δίας και ο πλανητικός νάνος Δήμητρα. Έτσι όρισα ημερομηνία αποχώρησης την 8η Νοεμβρίου, και εκτός από τον συνεργάτη με το τηλεσκόπιο που με περίμενε σε ένα ορεινό χωριό της λίμνης Πλαστήρα, εφοδιάστηκα με κιάλια, την φωτογραφική μου μηχανή, μία πυξίδα, ένα λάπτοπ και... καλή παρέα.
Όταν φτάσαμε στο χωριό η βραδινή ομίχλη δεν μας άφησε να παρατηρήσουμε τον ουρανό, όμως είχαμε το περιθώριο να αφιερώσουμε ακόμα μία μέρα για το σκοπό μας. Ευτυχώς τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου, είχε ξαστεριά. Αρχικά ανοίξαμε το λάπτοπ και συνδεθήκαμε στον online αστρικό χάρτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, για να έχουμε μπροστά μας τις θέσεις των πλανητών και των αστερισμών του νυχτερινού ουρανού. Ετοιμάσαμε το τηλεσκόπιο και το ρυθμίσαμε πάνω στη Σελήνη η οποία μας πρόσφερε και την πρώτη εντυπωσιακή φωτογραφία της βραδιάς.
Τα μεσάνυχτα ξεκινήσαμε να ψάχνουμε τον Δία, τον οποίο και εντοπίσαμε στον αστερισμό του Διδύμου. Ο Δίας είναι ιδιαίτερα λαμπρός στον νυχτερινό ουρανό, με κιτρινωπό χρώμα που ξεχωρίζει. Με το τηλεσκόπιο μπορέσαμε να παρατηρήσουμε πολλά χαρακτηριστικά της ατμόσφαιράς του, εκτός από την εντυπωσιακή κόκκινη κηλίδα, η οποία εκείνη την ώρα βρισκόταν από την άλλη πλευρά του πλανήτη. Το χρώμα του ξεχώριζε από τα άλλα άστρα και με τα κιάλια. Μέχρι τις 2 η ώρα είχαμε δει τη Σελήνη, το Δία, ένα πεφταστέρι και είχαμε παρακολουθήσει τη πορεία ενός αεροπλάνου. Γύρω στις 2:30, λίγο πάνω από τον ορίζοντα άρχισε να ξεπροβάλει ένα πορτοκαλί φως και να ανεβαίνει σιγά σιγά. Μέσα στο σκοτάδι τα μάτια μας είχαν εξοικειωθεί με τα χρώματα και το εντοπίσαμε αμέσως. Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι ήταν ο πλανήτης Άρης. Με το τηλεσκόπιο λόγω της αραιής του ατμόσφαιρας, μπορέσαμε να δούμε πολλά χαρακτηριστικά της επιφάνειάς του, όχι όμως πολύ καθαρά. Κι αυτό επειδή οι τροχιές της Γης και του Άρη δεν είναι ακριβώς ομόκεντρες και αυτές τις μέρες ο Άρης δεν βρισκόταν αρκετά κοντά στη Γη, όπως στα μέσα Ιουνίου που παρουσιάζει την καλύτερη αντίθεση του.
Ο εντοπισμός της ανατολής του Άρη στον Λέων, μας πρόδιδε την θέση της Δήμητρας στον ουρανό, ο οποίος ήταν και ο αρχικός σκοπός της παρατήρησης. Υπάρχει τελικά ο πλανήτης νάνος στη θέση που γράφουν οι αστρονόμοι; Άραγε, με το τηλεσκόπιο μας θα μπορούσαμε να φωτογραφήσουμε έναν πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος που ελάχιστοι συμπολίτες μας γνωρίζουν;
Σύμφωνα με τον αρχικό μας χάρτη, η Δήμητρα θα ανέτελλε μισή με μία ώρα μετά από τον κόκκινο πλανήτη. Όμως λόγω της περιορισμένης φωτεινότητάς της θα έπρεπε να περιμένουμε να ανέβει πάνω από γωνία 25 μοιρών για να φανεί καλά. Η ιδανική ώρα για να την εντοπίσουμε ήταν 4-4,5 τα ξημερώματα. Εκείνη την ώρα (να μην τα πολυλογώ) στην προβλεπόμενη θέση, ανάμεσα στον αστερισμό της Παρθένου, εντοπίσαμε με το ερασιτεχνικό μας τηλεσκόπιο και φωτογραφίσαμε κάτι μεγαλύτερο από ένα σημείο του φωτός, χωρίς να μπορούμε να δούμε την δομή του ή κάποιο διαφορετικό χρώμα από αυτό ενός απλού αστεριού! Αφού όμως το φως ήταν εκεί, η Δήμητρα είχε βρεθεί... (Έρευνα: Harris Koutsiaftis)
Μέσα από αυτόν τον αστρικό χάρτη κατάλαβα πάρα πολλά που δεν είχα καν φανταστεί. Οι ορατοί πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος ήταν σχεδιασμένοι σε μία νοητή ευθεία μιας και η τροχιά τους βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με της Γης. Αυτοί που δεν θα έβλεπα (αρχές Νοεμβρίου) λόγω των ακραίων θέσεων τους τις μέρες της παρατήρησης στη νοητή τροχιακή ευθεία (δηλαδή αυτοί που θα έπεφταν στο σούρουπου και στην αυγή) θα ήταν ο Ερμής (Mercury), ο Κρόνος (Saturn) και η Αφροδίτη (Venus). Αυτοί που θα έβλεπα αφού σκοτείνιαζε ο ουρανός θα ήταν ο Άρης (, ο Δίας και ο πλανητικός νάνος Δήμητρα. Έτσι όρισα ημερομηνία αποχώρησης την 8η Νοεμβρίου, και εκτός από τον συνεργάτη με το τηλεσκόπιο που με περίμενε σε ένα ορεινό χωριό της λίμνης Πλαστήρα, εφοδιάστηκα με κιάλια, την φωτογραφική μου μηχανή, μία πυξίδα, ένα λάπτοπ και... καλή παρέα.
Όταν φτάσαμε στο χωριό η βραδινή ομίχλη δεν μας άφησε να παρατηρήσουμε τον ουρανό, όμως είχαμε το περιθώριο να αφιερώσουμε ακόμα μία μέρα για το σκοπό μας. Ευτυχώς τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου, είχε ξαστεριά. Αρχικά ανοίξαμε το λάπτοπ και συνδεθήκαμε στον online αστρικό χάρτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, για να έχουμε μπροστά μας τις θέσεις των πλανητών και των αστερισμών του νυχτερινού ουρανού. Ετοιμάσαμε το τηλεσκόπιο και το ρυθμίσαμε πάνω στη Σελήνη η οποία μας πρόσφερε και την πρώτη εντυπωσιακή φωτογραφία της βραδιάς.
Τα μεσάνυχτα ξεκινήσαμε να ψάχνουμε τον Δία, τον οποίο και εντοπίσαμε στον αστερισμό του Διδύμου. Ο Δίας είναι ιδιαίτερα λαμπρός στον νυχτερινό ουρανό, με κιτρινωπό χρώμα που ξεχωρίζει. Με το τηλεσκόπιο μπορέσαμε να παρατηρήσουμε πολλά χαρακτηριστικά της ατμόσφαιράς του, εκτός από την εντυπωσιακή κόκκινη κηλίδα, η οποία εκείνη την ώρα βρισκόταν από την άλλη πλευρά του πλανήτη. Το χρώμα του ξεχώριζε από τα άλλα άστρα και με τα κιάλια. Μέχρι τις 2 η ώρα είχαμε δει τη Σελήνη, το Δία, ένα πεφταστέρι και είχαμε παρακολουθήσει τη πορεία ενός αεροπλάνου. Γύρω στις 2:30, λίγο πάνω από τον ορίζοντα άρχισε να ξεπροβάλει ένα πορτοκαλί φως και να ανεβαίνει σιγά σιγά. Μέσα στο σκοτάδι τα μάτια μας είχαν εξοικειωθεί με τα χρώματα και το εντοπίσαμε αμέσως. Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι ήταν ο πλανήτης Άρης. Με το τηλεσκόπιο λόγω της αραιής του ατμόσφαιρας, μπορέσαμε να δούμε πολλά χαρακτηριστικά της επιφάνειάς του, όχι όμως πολύ καθαρά. Κι αυτό επειδή οι τροχιές της Γης και του Άρη δεν είναι ακριβώς ομόκεντρες και αυτές τις μέρες ο Άρης δεν βρισκόταν αρκετά κοντά στη Γη, όπως στα μέσα Ιουνίου που παρουσιάζει την καλύτερη αντίθεση του.
Ο εντοπισμός της ανατολής του Άρη στον Λέων, μας πρόδιδε την θέση της Δήμητρας στον ουρανό, ο οποίος ήταν και ο αρχικός σκοπός της παρατήρησης. Υπάρχει τελικά ο πλανήτης νάνος στη θέση που γράφουν οι αστρονόμοι; Άραγε, με το τηλεσκόπιο μας θα μπορούσαμε να φωτογραφήσουμε έναν πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος που ελάχιστοι συμπολίτες μας γνωρίζουν;
Σύμφωνα με τον αρχικό μας χάρτη, η Δήμητρα θα ανέτελλε μισή με μία ώρα μετά από τον κόκκινο πλανήτη. Όμως λόγω της περιορισμένης φωτεινότητάς της θα έπρεπε να περιμένουμε να ανέβει πάνω από γωνία 25 μοιρών για να φανεί καλά. Η ιδανική ώρα για να την εντοπίσουμε ήταν 4-4,5 τα ξημερώματα. Εκείνη την ώρα (να μην τα πολυλογώ) στην προβλεπόμενη θέση, ανάμεσα στον αστερισμό της Παρθένου, εντοπίσαμε με το ερασιτεχνικό μας τηλεσκόπιο και φωτογραφίσαμε κάτι μεγαλύτερο από ένα σημείο του φωτός, χωρίς να μπορούμε να δούμε την δομή του ή κάποιο διαφορετικό χρώμα από αυτό ενός απλού αστεριού! Αφού όμως το φως ήταν εκεί, η Δήμητρα είχε βρεθεί... (Έρευνα: Harris Koutsiaftis)
