Γυρνώντας πίσω δύο αιώνες, συναντάμε καταγραφές που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με το φαινόμενο των ΑΤΙΑ. Μία από αυτές είναι γραμμένη σε ένα κώδικα από τη Χίο, όπου γίνεται μία αναφορά για την εμφάνιση τριών Ήλιων στον ουρανό, στις 14 Φεβρουαρίου του 1734. Το απόσπασμα αναφέρει: «Την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου του 1734, εμφανίστηκαν τρεις Ήλιοι, ο ένας κατά ανατολάς, ο άλλος βορινά, ο άλλος νότια, και είχαν ακτίνες σαν εκείνες που έχει η κυρά Σελήνη. Και βάσταξαν ώρα πολλή και χάθηκαν.» Ένα παρόμοιο περιστατικό είχε αναφερθεί λίγα χρόνια νωρίτερα, στις 19 Αυγούστου του 1714, όταν εμφανίστηκαν στον ουρανό τρία παράξενα μικρά σύννεφα με λευκό, μαύρο και κόκκινο χρώμα που έμοιαζαν με σακουλάκια: «Σύννεφα μικρά ως σαν σακούλια λευκά, κόκκινα και μελανά ενεφάνηκαν...». Να σημειώσουμε εδώ, ότι αν και τα έτη 1714 και 1734 η Χίος ήταν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, οι αναφορές θεωρούνται Ελληνικές αφού οι κάτοικοι του νησιού (οι γηγενείς Χιώτες Ελληνικής καταγωγής), δεν είχαν εκδιωχθεί από τους νέους κατακτητές (αλλά ούτε και από τους κατακτητές Γενουάτες τους προηγούμενους αιώνες). Μάλιστα οι Τούρκοι είχαν παραχωρήσει θρησκευτικά και πολιτικά δικαιώματα στους Χιώτες εκείνα τα χρόνια, σε αντίθεση με την τακτική που ακολούθησαν στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Γυρνώντας πίσω δύο αιώνες, συναντάμε καταγραφές που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με το φαινόμενο των ΑΤΙΑ. Μία από αυτές είναι γραμμένη σε ένα κώδικα από τη Χίο, όπου γίνεται μία αναφορά για την εμφάνιση τριών Ήλιων στον ουρανό, στις 14 Φεβρουαρίου του 1734. Το απόσπασμα αναφέρει: «Την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου του 1734, εμφανίστηκαν τρεις Ήλιοι, ο ένας κατά ανατολάς, ο άλλος βορινά, ο άλλος νότια, και είχαν ακτίνες σαν εκείνες που έχει η κυρά Σελήνη. Και βάσταξαν ώρα πολλή και χάθηκαν.» Ένα παρόμοιο περιστατικό είχε αναφερθεί λίγα χρόνια νωρίτερα, στις 19 Αυγούστου του 1714, όταν εμφανίστηκαν στον ουρανό τρία παράξενα μικρά σύννεφα με λευκό, μαύρο και κόκκινο χρώμα που έμοιαζαν με σακουλάκια: «Σύννεφα μικρά ως σαν σακούλια λευκά, κόκκινα και μελανά ενεφάνηκαν...». Να σημειώσουμε εδώ, ότι αν και τα έτη 1714 και 1734 η Χίος ήταν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, οι αναφορές θεωρούνται Ελληνικές αφού οι κάτοικοι του νησιού (οι γηγενείς Χιώτες Ελληνικής καταγωγής), δεν είχαν εκδιωχθεί από τους νέους κατακτητές (αλλά ούτε και από τους κατακτητές Γενουάτες τους προηγούμενους αιώνες). Μάλιστα οι Τούρκοι είχαν παραχωρήσει θρησκευτικά και πολιτικά δικαιώματα στους Χιώτες εκείνα τα χρόνια, σε αντίθεση με την τακτική που ακολούθησαν στην υπόλοιπη Ελλάδα.