ΤΟ «ΝΕΡΑΙΔΟΣΤΡΑΤΟ» ΣΤΑ ΚΑΒΑΣΙΛΑ ΗΛΕΙΑΣ, ΤΟ 1951.
Το καλοκαίρι του 1951, το «Νεραϊδόστρατο», ένας καμένος κύκλος που για πολλά χρόνια δεν φύτρωνε τίποτα μέσα του και γύρο του το σιτάρι γινόταν θεόρατο, είναι η πρώτη καταγεγραμμένη εμφάνιση αγρογλυφικού κύκλου στην Ελλάδα. Βέβαια τότε, το περιστατικό δεν είχε αποδοθεί στα αγρογλυφικά, αλλά σε νεράιδες και ξωτικά, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις γνώσεις εκείνης της εποχής. Κάτι που ενισχύει την πίστη μας στην άποψη ότι πίσω από πολλούς θρύλους και παραδώσεις της πατρίδας μας κρύβονται γεγονότα που αφορούν εξωγήινη δραστηριότητα.
Εκείνο το καλοκαίρι, λοιπόν, ο μάρτυρας του περιστατικού από τα Καβάσιλα του νομού Ηλείας, θέριζε το κτήμα του, όταν τον πήρε η νύχτα. Η μαρτυρία του από εκείνο το σημείο και πέρα είναι συγκλονιστική: «Εκείνη τη μέρα είχα πει στην μητέρα μου ότι θα έμενα στο χωράφι για να σηκωθώ πρωί πρωί να τελειώσω το θέρισμα. Δεν ξέρω τι ώρα ήταν όταν με ξύπνησε το ανήσυχο γαύγισμα της σκυλίτσας που είχα μαζί μου. Ξάφνου, άκουσα ένα θόρυβο από βήματα να πλησιάζουν και τότε είδα μια πορτοκαλοκόκκινη λάμψη σε απόσταση περίπου 100 μέτρων και προς το σημείο που γαύγιζε το σκυλί. Η λάμψη ήταν τόσο έντονη που στη κυριολεξία με ζάλισε και έπεσα κάτω. Όταν συνήλθα το κεφάλι μου πονούσε τρομερά και το σκυλί ήταν καταγής, σαν νεκρό. Το χάιδεψα και είδα ότι ζούσε. Όταν ξημέρωσε πήγα προς το σημείο της λάμψης και βρήκα ένα μεγάλο κύκλο με καμένες καλαμιές. Πίστεψα ότι εκείνη τη νύχτα είχαν χορό οι νεράιδες και ονόμασα το σημείο Νεραϊδόστρατο.»
Εκείνο το καλοκαίρι, λοιπόν, ο μάρτυρας του περιστατικού από τα Καβάσιλα του νομού Ηλείας, θέριζε το κτήμα του, όταν τον πήρε η νύχτα. Η μαρτυρία του από εκείνο το σημείο και πέρα είναι συγκλονιστική: «Εκείνη τη μέρα είχα πει στην μητέρα μου ότι θα έμενα στο χωράφι για να σηκωθώ πρωί πρωί να τελειώσω το θέρισμα. Δεν ξέρω τι ώρα ήταν όταν με ξύπνησε το ανήσυχο γαύγισμα της σκυλίτσας που είχα μαζί μου. Ξάφνου, άκουσα ένα θόρυβο από βήματα να πλησιάζουν και τότε είδα μια πορτοκαλοκόκκινη λάμψη σε απόσταση περίπου 100 μέτρων και προς το σημείο που γαύγιζε το σκυλί. Η λάμψη ήταν τόσο έντονη που στη κυριολεξία με ζάλισε και έπεσα κάτω. Όταν συνήλθα το κεφάλι μου πονούσε τρομερά και το σκυλί ήταν καταγής, σαν νεκρό. Το χάιδεψα και είδα ότι ζούσε. Όταν ξημέρωσε πήγα προς το σημείο της λάμψης και βρήκα ένα μεγάλο κύκλο με καμένες καλαμιές. Πίστεψα ότι εκείνη τη νύχτα είχαν χορό οι νεράιδες και ονόμασα το σημείο Νεραϊδόστρατο.»
