ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ (1800-1899).
Τo 1947, ένα παράξενο σκάφος συντρίβεται στο Ρόσγουελ και ο διεθνής τύπος αρχίζει να κάνει για πρώτη φορά αναφορές για ιπτάμενους δίσκους και εξωγήινες οντότητες. Έως τότε, δεν είχε αναφερθεί ποτέ κάτι επίσημα και παρόμοια περιστατικά που αφορούσαν εξωγήινη επισκεψιμότητα ερμηνεύονταν βασισμένα σε μύθους και θρύλους κάθε περιοχής. Ειδικά στη χώρα μας.
Όμως, οι καλικάντζαροι, τα δαιμόνια και τα στοιχειά, δεν ερμήνευαν όλα τα παράδοξα περιστατικά που έβλεπαν οι παππούδες μας και διηγούνταν στις τοπικές κοινωνίες της χώρας μας. Μαζί με αυτές τις ημιτελείς ιστορίες υπήρχαν και πολλά περιστατικά μέσα από ιστορικές πηγές, βιβλία και εφημερίδες του 19ου αιώνα (1800-1899) που όπως θα διαβάσετε στις παρακάτω περιγραφές μοιάζουν καταπληκτικά με σημερινές εμφανίσεις ΑΤΙΑ.
Μία από αυτές τις ιστορίες που προλογίσαμε, προέρχεται από τον δάσκαλο του Γένους Θεόφιλο Καϊρη, ο οποίος κατά την εκστρατεία του Ολύμπου, το 1822 , έγραψε για ένα αντικείμενο που είδε στον ουρανό και το οποίο αφού χωρίστηκε στα δυο εξαφανίστηκε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Το σχετικό απόσπασμα του ημερολογίου του, δημοσιεύθηκε στον τόμο Ζ` του «Δελτίου Ιστορικής Εθνολογικής Εταιρίας (1910-1918)», από τον άλλοτε καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ι.Κ.Βογιατζίδη και στο οποίο σημειώνεται: «…εφθάσαμεν εις τόπον ονομαζόμενον Μπούρσανη, όπου εμείναμε και το υπόλοιπο της νυκτός. Είδομεν δε και περίεργον βολίδος φαινόμενον, της οποίας η φαινόμενη διάμετρος ήταν ως σπιθαμιαία. Διηρέθη εις δύο σφαίρας και η μεν μείζων ην λαμπρά και κυανώδης και ταχυτάτη, η δε μικρά ην πυρώδης, διήρκησε δε ως τρία δεύτερα...».
Στο βιβλίο «Σαμιακά» του Επαμεινώνδα Σταματιάδη αναφέρονται ακόμα δυο ενδιαφέροντα περιστατικά από το 1866, που αφορούν το νησί της Σάμου. Ο συγγραφέας εξιστορεί: «Την 1ην προς 2αν Νοεμβρίου του έτους 1866, εν ω σκότος βαθύ εκάλυπτε το στερέωμα, αίφνης προς το δυσμικόν μέρος του ορίζοντος, φως λαμπρόν ως το του ηλίου, εφώτισε πάσαν την νήσον. Εν τω μέσω του μαγευτικού τούτου φωτός, άπειρη αστέρες φωτοβόλοι κατά διάφορας διευθύνσεις εκτοξευόμενοι εφαίνοντο καταπίπτοντες επί των κορυφών των ορέων και την επιφάνειαν της θάλασσας. Το ουράνιον τούτον πυροτέχνημα διήρκεσεν επί δέκα λεπτά...»
Σε ένα άλλο σημείο ο Σταματιάδης αφηγείται: «Χρησιμεύουσι δε οι διάττοντες αστέρες και εις απικάλυψιν κεκρυμμένων ιερών αντικειμένων. Αυτόπτης δε μάρτυρας διαβεβαίοι ημάς ότι προ έτων εν ώρα νυκτός, είδε μετά και άλλων, κατερχομένων εξ ουρανού εξ ου ήρτατο διά φωτεινής αλύσεως, σωρείαν διαττόντων αστέρων εν σχήματι πολυελαίου όστις κατελθών έστη υπέρθεν μέρους τινός. Ανασκαφής δ`αυτόθι της επιούσης γενομένης, ευρέθησαν τείχη ναούαρχαίου και λείψανα διαφόρων εκκλησιαστικών σκευών...».
Ακόμα μία αναφορά από εκείνο το έτος, συναντάμε στο ανέκδοτο ημερολόγιο του λόγιου και ιστορικού Παναγιώτη Σαμαρτζή που αναφέρει ένα σχετικό απόσπασμα που περιγράφει την θέαση ενός ΑΤΙΑ από τον ίδιο, λίγες μέρες μετά από αυτό που περιέγραφε ο Σταματιάδης: «Την 4η Νοεμβρίου του 1866 μανθάνομεν δια των σκοπόν, οίτινες περιεφέροντο τη νύχτα ότι μετά το μεσονύχτιον εφάνησαν εις τον ουρανόν άστρα πολλά λαμπερά και περιγράφουν ότι πρώτον εφάνη εν ξίφος, ακολούθως στέφανος και τέλος, αυτοί οι αστέρες εσυγκρούοντα ανάμεσόν τους, κάμνοντας μίαν λαμπράν λάμψιν, όπου τέλος, ηνωθέντες έγιναν ως μίαν σφαίρα μεγάλη διευθυνόμενη προς Ανατολάς. Μετά ταύτα διελύθησαν και διεσκορπίσθηκαν. Τις οίδε τι εφανέρωναν αυτά τα σημεία.»
Το 1866, πρέπει να ήταν τελικά χρονιά-σταθμός στις εμφανίσεις ΑΤΙΑ, αφού υπήρξε ακόμα μία αναφορά όπως αποκαλύπτεται στην εφημερίδα τα ''ΝΕΑ'' (φύλλο 3/11/89), η οποία με τίτλο «Ένα UFO από τα παλιά» αναφέρει τα εξής: «Ένας σχεδόν άγνωστος Κερκυραίος χρονικογράφος του περασμένου αιώνα περιγράφει διέλευση UFO βασιζόμενος σε αναφορές κάποιας περιπόλου της περιοχής.»
(Έρευνα: Περιοδικό Ε.Τ. τεύχος 4.)
Όμως, οι καλικάντζαροι, τα δαιμόνια και τα στοιχειά, δεν ερμήνευαν όλα τα παράδοξα περιστατικά που έβλεπαν οι παππούδες μας και διηγούνταν στις τοπικές κοινωνίες της χώρας μας. Μαζί με αυτές τις ημιτελείς ιστορίες υπήρχαν και πολλά περιστατικά μέσα από ιστορικές πηγές, βιβλία και εφημερίδες του 19ου αιώνα (1800-1899) που όπως θα διαβάσετε στις παρακάτω περιγραφές μοιάζουν καταπληκτικά με σημερινές εμφανίσεις ΑΤΙΑ.
Μία από αυτές τις ιστορίες που προλογίσαμε, προέρχεται από τον δάσκαλο του Γένους Θεόφιλο Καϊρη, ο οποίος κατά την εκστρατεία του Ολύμπου, το 1822 , έγραψε για ένα αντικείμενο που είδε στον ουρανό και το οποίο αφού χωρίστηκε στα δυο εξαφανίστηκε με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Το σχετικό απόσπασμα του ημερολογίου του, δημοσιεύθηκε στον τόμο Ζ` του «Δελτίου Ιστορικής Εθνολογικής Εταιρίας (1910-1918)», από τον άλλοτε καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ι.Κ.Βογιατζίδη και στο οποίο σημειώνεται: «…εφθάσαμεν εις τόπον ονομαζόμενον Μπούρσανη, όπου εμείναμε και το υπόλοιπο της νυκτός. Είδομεν δε και περίεργον βολίδος φαινόμενον, της οποίας η φαινόμενη διάμετρος ήταν ως σπιθαμιαία. Διηρέθη εις δύο σφαίρας και η μεν μείζων ην λαμπρά και κυανώδης και ταχυτάτη, η δε μικρά ην πυρώδης, διήρκησε δε ως τρία δεύτερα...».Στο βιβλίο «Σαμιακά» του Επαμεινώνδα Σταματιάδη αναφέρονται ακόμα δυο ενδιαφέροντα περιστατικά από το 1866, που αφορούν το νησί της Σάμου. Ο συγγραφέας εξιστορεί: «Την 1ην προς 2αν Νοεμβρίου του έτους 1866, εν ω σκότος βαθύ εκάλυπτε το στερέωμα, αίφνης προς το δυσμικόν μέρος του ορίζοντος, φως λαμπρόν ως το του ηλίου, εφώτισε πάσαν την νήσον. Εν τω μέσω του μαγευτικού τούτου φωτός, άπειρη αστέρες φωτοβόλοι κατά διάφορας διευθύνσεις εκτοξευόμενοι εφαίνοντο καταπίπτοντες επί των κορυφών των ορέων και την επιφάνειαν της θάλασσας. Το ουράνιον τούτον πυροτέχνημα διήρκεσεν επί δέκα λεπτά...»
Σε ένα άλλο σημείο ο Σταματιάδης αφηγείται: «Χρησιμεύουσι δε οι διάττοντες αστέρες και εις απικάλυψιν κεκρυμμένων ιερών αντικειμένων. Αυτόπτης δε μάρτυρας διαβεβαίοι ημάς ότι προ έτων εν ώρα νυκτός, είδε μετά και άλλων, κατερχομένων εξ ουρανού εξ ου ήρτατο διά φωτεινής αλύσεως, σωρείαν διαττόντων αστέρων εν σχήματι πολυελαίου όστις κατελθών έστη υπέρθεν μέρους τινός. Ανασκαφής δ`αυτόθι της επιούσης γενομένης, ευρέθησαν τείχη ναούαρχαίου και λείψανα διαφόρων εκκλησιαστικών σκευών...».
Ακόμα μία αναφορά από εκείνο το έτος, συναντάμε στο ανέκδοτο ημερολόγιο του λόγιου και ιστορικού Παναγιώτη Σαμαρτζή που αναφέρει ένα σχετικό απόσπασμα που περιγράφει την θέαση ενός ΑΤΙΑ από τον ίδιο, λίγες μέρες μετά από αυτό που περιέγραφε ο Σταματιάδης: «Την 4η Νοεμβρίου του 1866 μανθάνομεν δια των σκοπόν, οίτινες περιεφέροντο τη νύχτα ότι μετά το μεσονύχτιον εφάνησαν εις τον ουρανόν άστρα πολλά λαμπερά και περιγράφουν ότι πρώτον εφάνη εν ξίφος, ακολούθως στέφανος και τέλος, αυτοί οι αστέρες εσυγκρούοντα ανάμεσόν τους, κάμνοντας μίαν λαμπράν λάμψιν, όπου τέλος, ηνωθέντες έγιναν ως μίαν σφαίρα μεγάλη διευθυνόμενη προς Ανατολάς. Μετά ταύτα διελύθησαν και διεσκορπίσθηκαν. Τις οίδε τι εφανέρωναν αυτά τα σημεία.»
Το 1866, πρέπει να ήταν τελικά χρονιά-σταθμός στις εμφανίσεις ΑΤΙΑ, αφού υπήρξε ακόμα μία αναφορά όπως αποκαλύπτεται στην εφημερίδα τα ''ΝΕΑ'' (φύλλο 3/11/89), η οποία με τίτλο «Ένα UFO από τα παλιά» αναφέρει τα εξής: «Ένας σχεδόν άγνωστος Κερκυραίος χρονικογράφος του περασμένου αιώνα περιγράφει διέλευση UFO βασιζόμενος σε αναφορές κάποιας περιπόλου της περιοχής.»
(Έρευνα: Περιοδικό Ε.Τ. τεύχος 4.)