ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ. ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΕΥΝΗΤΗ.

Την 20η Σεπτεμβρίου του 2025 έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Τσουκαλάς, σπηλαιολόγος της Ε.Π.Ε.Α.Ν (Εταιρεία Πνευματικής και Επιστημονικής Ανάπτυξης), ερευνητής ανεξήγητων φαινομένων και μέλος του διεθνούς οργανισμού APRO (Aerial Phenomena Research Organization). Για τρεις μήνες έδωσε σιωπηλά και γενναία τη μάχη του με τον καρκίνο στο Κρατικό της Νίκαιας, χωρίς να χάσει ποτέ το θάρρος του. Όπως συνήθιζε να λέει, «δεν προσκυνάω – θα πάω στα άστρα». Έφυγε ήρεμα, όπως έζησε, με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια ενός αληθινού πολεμιστή.

Ο Γιώργος Τσουκαλάς υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Τ.Ε.Μ. (Τμήμα Εξωγήινων Μελετών, 1969) της Ε.Π.Ε.Α.Ν, αλλά και της Ο.Υ.Π.Α., της ομάδας Υποβρύχιων Παρατηρητών Αβύσσου, συμβάλλοντας με πάθος στις πρώτες οργανωμένες έρευνες του αγνώστου στην Ελλάδα. Από τη δεκαετία του ’60 συμμετείχε σε αποστολές και καταγραφές, όπως η κατασκήνωση στο Φραγκοκάστελο Κρήτης το 1967 για τη μελέτη του φαινομένου των «Δροσουλιτών», ενώ το 1971 καταγράφεται στις Νεραϊδοπηγές Δερβενοχωρίων. Η παρουσία του αποτυπώνεται και στο χώρο της ελληνικής Ουφολογίας, όπου μνημονεύεται ανάμεσα στους τρεις πρώτους ερευνητές της ελληνικής κοινότητας UFO, μαζί με τους αείμνηστους Παύλο Σαντορίνη και Γιώργο Μπαλάνο.

Σημαντική υπήρξε και η σπηλαιολογική του δράση. Μαζί με Έλληνες και ξένους επιστήμονες μελέτησε τη σπηλιά του Νταβέλη στην Πεντέλη, τα βάραθρα και τις γεωλογικές ιδιαιτερότητες της περιοχής, ενώ ταξίδεψε στο εξωτερικό εξερευνώντας μυστικούς και ιερούς τόπους: από τις ιθαγενείς φυλές στη Νέα Υόρκη, έως τις παράξενες αρχιτεκτονικές του Καθεδρικού της Κολωνίας. Η δίψα του για γνώση τον έκανε να στέκεται πάντα στην πρώτη γραμμή της αναζήτησης.

Ο Γιώργος Τσουκαλάς αποχαιρέτησε αυτόν τον κόσμο στις 20 Σεπτεμβρίου 2025 και η μετάβασή του πραγματοποιήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, όπως ο ίδιος και η οικογένειά του είχαν επιλέξει – σε στενό κύκλο, με τους δικούς του ανθρώπους. «Έζησε σαν μονόλυκος και έτσι επιθυμούσε να φύγει», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Παρακαταθήκη του αφήνει το ερευνητικό του έργο, αλλά και τον γιο του, Γρηγόρη Τσουκαλά, που συνεχίζει στο μονοπάτι της αναζήτησης.

Η μνήμη του θα μείνει ζωντανή στην κοινότητα των ερευνητών του αγνώστου, αλλά και σε όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ο Γιώργος Τσουκαλάς δεν έφυγε πραγματικά· γιατί όπως έλεγε και ο ίδιος, «θα πάω στα άστρα» — και εκεί θα βρίσκεται από εδώ και πέρα, φρουρός και συνοδοιπόρος όσων συνεχίζουν στο δρόμο που μας έστρωσε μαζί με τους πρώτους...