ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΩΝ ΚΡΑΝΙΩΝ

Οι διδασκαλίες των Τσερόκι λένε ότι υπάρχουν δεκατρία αρχαία κρυστάλλινα κρανία, στο μέγεθος των ανθρώπινων κρανίων, άλλα ενήλικων ανθρώπων, άλλα ανηλίκων ή νάνων, ή ανθρωπίδων. Ο θρύλος αναφέρει πως σε αυτά τα κρυστάλλινα κρανία εμπεριέχονται σημαντικές πληροφορίες σχετικές με ορισμένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής και του σύμπαντος, όπως πληροφορίες για την ιστορία του ανθρωπίνου είδους σε αυτόν τον πλανήτη, καθώς και πληροφορίες για τον αληθινό σκοπό της ύπαρξης της ανθρωπότητας και το μελλοντικό της πεπρωμένο. Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν πολλοί μελετητές που προσπαθούν να βρουν αποθηκευμένα δεδομένα μέσα σε αυτά τα κρυστάλλινα κρανία, αφού πρόσφατα ερευνητές της Microsoft μπόρεσαν να αποθηκεύσουν ψηφιακά δεδομένα σε μικρούς κρυστάλλους, ανακαλύπτοντας πως κάθε κρυστάλλινος δίσκος έχει χωρητικότητα 360 terabytes δεδομένων!

Η ιστορία των κρυστάλλινων κρανίων έχει ως αφετηρία τη γνωστή φυλή Ινδιάνων Τσερόκι, που αναφέρει στους μύθους της ότι αρχικά υπήρχαν δώδεκα πλανήτες στο αστρικό σμήνος του Σειρίου που κατοικούνταν από έλλογα όντα και ότι υπήρχε ένα κρανίο για κάθε έναν από αυτούς τους πλανήτες, μαζί με ένα δέκατο τρίτο κρανίο που ήταν ζωτικής σημασίας για την επανασύνδεση όλων αυτών των κόσμων. Κάποια στιγμή οι Κυβερνήτες των πλανητών, συναντήθηκαν στον 4ο πλανήτη για να συζητήσουν την κατάσταση στον δικό μας πλανήτη, και συγκέντρωσαν τις γνώσεις τους σε κάθε κρανίο ως δώρο στους ανθρώπους. Ο θρύλος συνεχίζει λέγοντας ότι μια μέρα, σε μια εποχή μεγάλης ανάγκης, όλα αυτά τα κρυστάλλινα κρανία θα ανακαλυφθούν ξανά και θα συγκεντρωθούν μαζί για να αποκαλύψουν τις πληροφορίες τους, που είναι ζωτικής σημασίας για την ίδια την επιβίωση της ανθρώπινης φυλής. Αλλά ο μύθος προειδοποιεί επίσης ότι όταν φτάσει εκείνη η ώρα, η ανθρωπότητα θα πρέπει να έχει αναπτυχθεί επαρκώς, να εξελιχθεί κατάλληλα τόσο ηθικά όσο και πνευματικά, ώστε να μην γίνει κατάχρηση αυτής της μεγάλης γνώσης.

Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά αυτόν τον μύθο, τον θεωρήσαμε απλώς μια παραμυθένια ιστορία, μέχρι που μάθαμε πως έχει ανακαλυφθεί ένα πραγματικό κρυστάλλινο κρανίο σε μια αρχαιολογική ανασκαφή στην Κεντρική Αμερική, από τη δεκαετία του 1920. Συγκεκριμένα ήταν το 1924, όταν η Anna Le Guillon Mitchell-Hedges, βρήκε το πρώτο κρυστάλλινο κρανίο μέσα μέσα σε ένα μυστικό διαμέρισμα στα ερείπια ενός ναού που βρίσκεται στο έδαφος της σημερινής Μπελίζ...

Το κρυστάλλινο κρανίο της Συντέλειας (Μίτσελ-Χέτζες).

Το κρυστάλλινο κρανίο της Συντέλειας ή γνωστό επίσης ως το κρυστάλλινο κρανίο του Μίτσελ- Χέτζες, είναι ένα σχεδόν τέλειο κρανίο ενήλικα ανθρώπου σε φυσικό μέγεθος. Είναι από καθαρό κρύσταλλο χαλαζία, ενώ η κάτω σιαγόνα μετακινείται. Ζυγίζει 5 κιλά, έχει ύψος 13,18 εκατοστά, πλάτος 12,38 εκατοστά και μήκος 20 εκατοστά. Ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια μιας αρχαιολογικής αποστολής του Βρετανού αρχαιολόγου Αλμπέρτ Μίτσελ Χέτζες, στο Γιουκατάν της κεντρικής Αμερικής κοντά σε έναν ερειπωμένο αρχαίο ναό των Μάγια, το 1924. Το μέρος στο οποίο έγιναν οι ανασκαφές είναι γνωστό σήμερα ως Λουμπαντούν, το οποίο σημαίνει «ο τόπος των πεσόντων λίθων». Ο Μίτσελ Χέτζες είχε πάρει μαζί του σε εκείνη την αποστολή, και την υιοθετημένη κόρη του Άννα, η οποία την ημέρα των 17ων γενέθλιων της, στα ερείπια ενός αρχαίου βωμού κοντά στις ανασκαφές ξέθαψε το περίφημο κρανίο. Το κρυστάλλινο κρανίο υπολειπόταν του κάτω σιαγόνα, ο οποίος βρέθηκε τρεις μήνες μετά, αρκετά μέτρα μακριά από τον βωμό. Σε μια δεύτερη επίσης ανεπιβεβαίωτη εκδοχή για το πως βρέθηκε, λέγεται πως αγοράστηκε από τον Χέτζες και δόθηκε από τη κόρη του μετά τον θάνατό του σε ερευνητές ώστε να ανακαλύψουν την καταγωγή και τον τρόπο κατασκευής του. Ο πρώτος που εξέτασε το κρανίο ήταν ο κριτικός τέχνης Φρανκ Ντορντλάντ, ο οποίος ανακάλυψε ένα σύμπλεγμα από φακούς, κανάλια και πρίσματα, τα οποία δημιουργούσαν παράξενα οπτικά εφέ. Το πιο παράδοξο ήταν ότι ο ίδιος, ακόμα και με μικροσκόπιο δεν μπόρεσε να βρει ίχνος από επεξεργασία πάνω στην τέλεια λουστραρισμένη επιφάνεια του κρανίου. Ο Ντορντλαντ εισηγήθηκε τότε στην Άννα να απευθυνθεί στη πασίγνωστη εταιρία υπολογιστών Hewlett-Packard, η οποία τότε ειδικεύονταν σε ταλαντώσεις κρυστάλλων. Τα αποτελέσματα της έρευνας της εταιρίας (το 1964) έδειξαν ότι το κρυστάλλινο κρανίο έχει δημιουργηθεί αιώνες πριν από την εμφάνιση των Μάγια. Επιπρόσθετα, οι επιστήμονες στη Hewlett- Packard δεν μπόρεσαν να διακρίνουν στο κρανίο οποιαδήποτε σημάδια που θα μπορούσαν να υποδείξουν ότι είχε κατασκευαστεί με σύγχρονες μεθόδους. Συμπέραναν ότι πιθανότατα κατασκευάστηκε σε δύο στάδια, με το βασικό σχήμα να λαξεύεται στον κρύσταλλο με τη βοήθεια διαμαντιών και στη συνέχεια να διαμορφώνονται οι λεπτομέρειες με μία επίπονη διαδικασία τριβής με λεπτή άμμο και νερό, που σε ανθρώπινες εργατοώρες θα έφτανε τα 300 χρόνια!

Το Τεξανό κρυστάλλινο κρανίο “Mαξ”.

Το MAX είναι ένα κρανίο 16 λιβρών που εκτιμάται πως είναι τουλάχιστον 10.000 ετών. Το χρησιμοποιούσαν οι ιερείς των Μάγια για θεραπεία και προσευχή. Το Βρετανικό Μουσείο θεωρεί ότι το MAX είναι ένα από τα πιο σπάνια αντικείμενα που έχουν βρεθεί ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη! Η τελευταία κάτοχος πριν το μουσείο, η JoAnn Parks, έλαβε το MAX πριν από περισσότερα από 36 χρόνια από έναν θεραπευτή, τον Λάμα Νόρμπου, μιας θιβετιανής αίρεσης, γνωστής ως Red Hat Lamas. Η JoAnn δούλευε για αρκετά χρόνια γι' αυτόν και έβλεπε τον Λάμα Νόρμπου να χρησιμοποιεί το κρανίο για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι αποχωριστικές του λέξεις όταν της έδωσε -εν τέλη- το κρανίο, λίγο πριν πεθάνει, ήταν: «Πρόσεξε το, και μια μέρα θα μάθετε τι είναι και τι ξέρει». Αν και τότε δεν ήξερε πώς το MAX επρόκειτο να αλλάξει τη ζωή της, στα χρόνια που ακολούθησαν, η JoAnn ισχυριζόταν πως είδε πολλά συναρπαστικά πράγματα, όπως αυτά που μερικοί αποκαλούν ως θαύματα, πριν το παραδώσει στους αρχαιολόγους.

 Το κρυστάλλινο κρανίο Αμάρ, από το Θιβέτ.

Στο Θιβέτ είναι γνωστό πως υπήρξε ένας από τους πιο αρχαίους και σοφούς πολιτισμούς του κόσμου μας. Δεδομένου ότι ο 14ος Δαλάι Λάμα εξορίστηκε από το Θιβέτ, το 1959, μετά την εισβολή των Κινέζων, η εξάλειψη του θιβετιανού πολιτισμού και της κληρονομιάς τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένης της υποτιθέμενης καταστροφής πάνω από το 99% των ναών και των μοναστηριών τους. Η δίωξη των Κινέζων οδήγησε σε πολυάριθμες απόπειρες Θιβετιανών να φύγουν από την χώρα μέσα από τις ψηλές βουνοκορφές των Ιμαλαΐων - μια ύπουλη, απειλητική για τη ζωή διαδρομή γεμάτη κινδύνους από τις δυνάμεις της φύσης. Αυτό είναι και το επικίνδυνο ταξίδι που υπέμεινε ένας Θιβετιανός Λάμα όταν μετέφερε με το χέρι το σεβαστό κρυστάλλινο κρανίο Amar των 22 λιβρών από το Θιβέτ στο Νεπάλ για να το προστατεύσει από τους Κινέζους. Οι Θιβετιανοί Βουδιστές μοναχοί χρησιμοποιούσαν αυτό το κρυστάλλινο κρανίο για θεραπεία και μαντεία. Ο Θιβετιανός Χαλαζίας πιστεύεται επίσης ότι διευκολύνει την πρόσβαση στο Ακασικό Αρχείο. Το κρυστάλλινο κρανίο Amar λέγεται ότι έχει αρχαία προέλευση, είναι ένα από τα μεγαλύτερα γνωστά παλιά κρυστάλλινα κρανία, με βάρος 22 λίβρες, και είναι κατασκευασμένο από καθαρό χαλαζία (με μια ελαφριά καπνιστή απόχρωση). Σήμερα, το Amar φιλοξενείται σε ένα ειρηνικό πνευματικό καταφύγιο στη Βόρεια Αμερική.

 Το κρυστάλλινο κρανίο Sha Na Ra.

Το κρυστάλλινο κρανίο Sha Na Ra, που πήρε το σύγχρονο όνομά του από έναν Σαμάνο θεραπευτή, είναι κατασκευασμένο από διαυγή χαλαζία. Ανακαλύφθηκε σε μια πραγματική αρχαιολογική ανασκαφή στο Μεξικό, παρέχοντας περαιτέρω αξιοπιστία στην κατάστασή του ως ένα πραγματικά αρχαίο κρυστάλλινο κρανίο. Ήταν το 1995, όταν ο καθηγητής παραψυχολογίας και πρωτοπόρος στην έρευνα του κρυσταλλικού κρανίου, F.R."Nick" Nocerino βρισκόταν στην επαρχία Guererro του Κεντρικού Μεξικού και του ζητήθηκε να χρησιμοποιήσει τις παραφυσικές του ιδιότητες για να εντοπίσει τοποθεσίες όπου θα βρεθούν τεχνουργήματα. Η ιστορία όπως την εξήγησε στην εθνική βρετανική τηλεόραση, έχει ως εξής: «Κάποιοι ανασκαφείς που έσκαβαν σε κάποια παλιά ερείπια κατά μήκος του Rio Bassa ήθελαν να δουν αν με κάποια ψυχομετρία θα έβρισκα κάτι. Μετά από λίγη ώρα τους έδειξα να σκάψουν σε ένα σημείο, όπου τελικά βρήκαν ένα καλάθι από τερακότα που μέσα είχε το Sha Na Ra».

Το Sha Na Ra είναι ένα από τα λίγα κρυστάλλινα κρανία που έχει εξεταστεί επιστημονικά και έχει αποδειχθεί ότι είναι πραγματικά αρχαίο. Εξετάστηκε στο Βρετανικό Μουσείο, όπως και το κρυστάλλινο κρανίο Max.

 Το "εξωγήινο" κρυστάλλινο κρανίο Ε.Τ.

Το "ET" είναι ένα ακόμα κρυστάλλινο κρανίο, βάρους 4,99 κιλών, που έχει πιστοποιηθεί η αρχαιολογική του αξία. Το "ET" είναι φτιαγμένο από κρυστάλλινο καπνιστό χαλαζία, σε φυσικό μέγεθος, και ονομάστηκε έτσι λόγω των εξωγήινων χαρακτηριστικών του αλλά και της ιστορίας που το συνοδεύει. Βρέθηκε από μια οικογένεια απογόνων των Μάγια, το 1906, ενώ έσκαβαν στην αυλή τους στη Γουατεμάλα. Οι ιερείς των Μάγια αναγνώρισαν το "ET" ως το χαμένο κρανίο των Μάγιας που προερχόταν από τις Πλειάδες και επιβεβαίωσαν ότι ο διάσημος τότε συλλέκτης Joke Van Dieten θα ήταν ο νόμιμος φύλακας του. Από αυτό το κρανίο, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ εμπνεύστηκε την 4η ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς. 

Από τότε, ο Joke Van Dieten ταξίδεψε στον κόσμο συλλέγοντας άλλα 8 εκπληκτικά κρυστάλλινα κρανία, από τη Γουατεμάλα, την Ουκρανία, τον βραζιλιάνικο Αμαζόνιο, την Κολομβία, το Μαυροβούνιο, τη Μογγολία, τη Γερμανία, το Νεπάλ, το Περού και τη Βόρεια Αμερική. Η οικογένεια του Joky Van Dieten, μετά το θάνατό του, έκανε μια αποκλειστική συμφωνία με τον οργανισμό CrystalSkulls.com για την φύλαξη τους. Πλέον δεν είναι διαθέσιμα στο κοινό. Τα υπόλοιπα κρανία της συλλογής είναι, τα:

Το κρυστάλλινο κρανίο του φωτός, Rainbow.

Αυτό το κρανίο βρέθηκε σε ερείπια στο Μεξικό, κοντά στην τοποθεσία στην οποία ανακαλύφθηκε το Sha-Na-Ra. Είναι φτιαγμένο από έναν πολύ λαμπερό χαλαζία και ζυγίζει 2,8 κιλά. Παρόλο που ο χαλαζίας δεν μπορεί να χρονολογηθεί με άνθρακα και δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πότε έγινε το σκάλισμα, ένα κομμάτι σκαλισμένου οστού που λέγεται ότι βρέθηκε δίπλα στο κρανίο, χρονολογείται πάνω από 3000 χρόνια. Το Rainbow, όπως και ονομάζεται στην Αμερική, είναι λαξευμένο ενάντια στον φυσικό άξονα του κρυστάλλου, κάτι που κανονικά θα προκαλούσε τη θραύση του κρυστάλλου, επομένως είναι μυστήριο πώς δημιουργήθηκε.

Το κρυστάλλινο κρανίο "Ami".

Το κρυστάλλινο κρανίο "Ami" είναι κατασκευασμένο από έναν πολύ σκούρο μοβ αμέθυστο 3,86 κιλών, από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν κάποιες τρύπες, όπου η γνάθος συναντά το πάνω μέρος του προσώπου και δύο κυκλικές εσοχές γύρω από τα αυτιά και τους κροτάφους. Πρωτοεμφανίστηκε γύρω στο 1979 όταν ένας ιερέας/σαμάνος των Μάγια, ο Francisco Reyes, ισχυρίστηκε πως το αγόρασε από μία μεξικανή οικογένεια. Το εργαστήριο της Hewlett-Packard (που είχε μελετήσει ήδη το κρανίο Mitchell-Hedges), πραγματοποίησε έρευνα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία υψηλής πίεσης για τη χάραξη κι αυτού του κρανίου. Το κρυστάλλινο κρανίο "Ami" έχει θεαθεί στο κοινό τις λιγότερες φορές από οποιαδήποτε άλλο κρυστάλλινο κρανίο και οι φωτογραφίες του είναι δυσεύρετες...

Το κρυστάλλινο κρανίο "Synergy".

Το κρυστάλλινο κρανίο "Synergy" (από την ελληνική λέξη συν-ενέργεια) είναι κατασκευασμένο από έναν πολύ διαυγή διάφανο χαλαζία 7,03 κιλών. Εντοπίστηκε τον 20ο αιώνα στην Μικρονησία, ένα σύμπλεγμα εκατοντάδων νησιών της Ωκεανίας, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Κατέληξε εκεί από μία καθολική μοναχή, από το Περού, στις αρχές του 1700. Η μοναχή λίγο πριν το θάνατό της έλεγε ότι το κρανίο ήταν «κληρονομιά από έναν χαμένο πολιτισμό». Ο προτελευταίος ιδιοκτήτης του, ονόματι Τζορτζ, στη προσπάθειά του να φτιάξει με έναν συνεργάτη του κάποια ακριβή αντίγραφα με λέιζερ, αυτά έσπαγαν λίγο πριν την ολοκλήρωσή τους.

Το κρυστάλλινο κρανίο της συνείδησης (Einstein). 

Το συγκεκριμένο κρυστάλλινο κρανίο είχε κρατηθεί ιδιωτικό για δεκαετίες, κάνοντας την πρώτη του επίσημη δημόσια εμφάνιση στις 10 Οκτωβρίου του 2010 σε συγκέντρωση 10 κρυστάλλινων κρανίων στη Νέα Υόρκη, σε συνεργασία με την Edgar Cayce Association for Research and Enlightenment. Το κρυστάλλινο κρανίο της συνείδησης (Einstein) βρέθηκε στο Μεξικό το 1920, είναι φτιαγμένο από γαλακτώδη χαλαζία και ζυγίζει 15 κιλά. Το σύγχρονό όνομα του, το "Einstein" (δηλαδή Αϊνστάιν), εμπνεύστηκε από τον Γερμανό επιστήμονα Άλμπερτ Αϊνστάιν, που λέγεται ότι θαύμαζε τους κρυστάλλους (υπάρχει ένας λεγόμενος "κρύσταλλος του Αϊνστάιν" που είχε και ήταν ένα από τα αγαπημένα του προσωπικά αντικείμενα). Εν τω μεταξύ το όνομα Αϊνστάιν στα γερμανικά ως Ein Stein σημαίνει "Μία πέτρα".

Το κρυστάλλινο κρανίο του Μάγια.

To κρυστάλλινο κρανίο του Μάγια, είναι το μικρότερο από τα κρυστάλλινα κρανία αφού ζυγίζει μόλις 2,26 κιλά και είναι φτιαγμένο από γαλακτώδες χαλαζία, χαρακτηριστικό υλικό των Μάγιας. Το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει στο μικρό αυτό κρανίο είναι ότι έχει τρεις σειρές δοντιών αντί για δύο, σύμβολο τριγώνου αντί για μύτη και ένα επίμηκες σώμα με εσοχές στο πλάι. Ανακαλύφθηκε το 1987, κλειδωμένο σε μια γυάλινη θήκη με την ένδειξη «τεχνουργήματα» σε ένα κατάστημα στην Κουερναβάκα του Μεξικού.

Το κρυστάλλινο κρανίο των Μάγιας.

Το παραπάνω «κρανίο των Μάγιας» είναι τόσο μυστηριώδες που οι ιστορίες για αυτό ποικίλλουν. Μια πηγή ισχυρίζεται ότι φέρεται να ανακαλύφθηκε στο San Augustine της Γουατεμάλας το 1912, ενώ μια άλλη πηγή λέει ότι βρέθηκε στην τοποθεσία των Μάγιας στο Copan en Honduras γύρω στο 1910. Είναι παρόμοιο σε φυσικό μέγεθος και έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το «Ami», το Κρυστάλλινο Κρανίο από Αμέθυστο, εκτός του υλικού του, που είναι από καθαρό χαλαζία. Ζυγίζει 3,95 κιλά, έχει επιμήκη κρανίο και θεωρείται ένα από τα πιο καλοσχηματισμένα σε σχέση με το ανθρώπινο κρανίο.

Το κρυστάλλινο κρανίο των Αζτέκων.

Το κρυστάλλινο κρανίο των Αζτέκων, είναι φτιαγμένο από διαυγή διάφανο χαλαζία και ζυγίζει 5,45 κιλά. Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν Αζτέκης καταγωγής και μέχρι πρόσφατα ονομαζόταν «Κρανίο των Αζτέκων». Στη δεκαετία του 1990, το Βρετανικό Μουσείο αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια σειρά δοκιμών σε αυτό, στο ερευνητικό εργαστήριο του στο Λονδίνο. Από τότε εκτίθεται μόνιμα στο Βρετανικό Μουσείο στην Wellcome Trust Gallery, στην Αίθουσα 24.

Το κρυστάλλινο κρανίο των Παρισίων.

Το κρυστάλλινο κρανίο των Παρισίων είναι φτιαγμένο από συννεφώδη διαυγή διάφανο χαλαζία και ζυγίζει 2,54 κιλά. Ένα άλλο ελάχιστα γνωστό χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει μια τρύπα στο κέντρο του, γιατί έμπαινε πιθανότατα σε ένα ραβδί, και αργότερα ίσως σε έναν σταυρό. Το Μουσείο το κατατάσσει ως Προκολομβιανό με μεξικάνικη προέλευση. Παρέμενε για πολλά χρόνια ως ένα μυστήριο λόγω της πολυετής απομόνωσής του πίσω από τους τοίχους του μουσείου του Παρισιού. Αν και έχει καταγραφεί ως το πρώτο κρυστάλλινο κρανίο που εκτέθηκε σε Μουσείο στα τέλη του 1800, κρατήθηκε μακριά από το κοινό μέχρι τις 20 Μαΐου του 2008, όπου και το επανεμφάνισαν στα εκθέματα με την κυκλοφορία της ταινίας "Indiana Jones Kingdom of the Crystal Skull". Στην πραγματικότητα, σήμερα είναι καταχωρημένο σε ένα άλλο παρισινό μουσείο, το Museé du Quay Branly, που βρίσκεται κοντά στον Πύργο του Άιφελ.

 Το κρυστάλλινο κρανίο Smithsonian.

Το κρυστάλλινο κρανίο Smithsonian είναι φτιαγμένο από γαλακτώδη λευκό χαλαζία και ζυγίζει 14,06 κιλά. Έχει πυροδοτήσει μια καυτή συζήτηση από τη στιγμή που έφτασε ανώνυμα στο Μουσείο Smithsonian στην Ουάσιγκτον το 1992. Αν και φέρεται να αγοράστηκε στο Μεξικό το 1960, αρχικά παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Smithsonian ως καταγωγής Αζτέκων. Ως εκ τούτου το κρυστάλλινο κρανίο έγινε αποδεκτό από το μουσείο και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή του. Επίσης, παρουσιάζει μερικά πολύ ασυνήθιστα χαρακτηριστικά που είναι μοναδικά και διαφορετικά από οποιοδήποτε από τα γνωστά αρχαία κρυστάλλινα κρανία, κι ως εκ τούτου αναφέρεται ως «μοντέρνο ψεύτικο». Πιθανότατα να μην ανήκει στη σειρά των 13ων κρυστάλλινων κρανίων, αφού είναι το 14ο που έχει εμφανιστεί. Προς το παρόν, εξακολουθεί να αποτελεί μέρος των εθνικών συλλογών του Smithsonian και έχει τον δικό του αριθμό καταλόγου: τον 409954, αν και είναι πλέον κλειδωμένο σε ένα ντουλάπι, μακριά από τα μάτια του κόσμου.

Έρευνα/Μετάφραση: Harris Koutsiaftis